donderdag 29 september 2016

27-9-16 ….. the day after.

Even een terugblik op de sessie van afgelopen dinsdag, een sessie die ik zelf maar moeilijk kan bevatten, en bovendien veel van geleerd heb, zeker qua (jacht) gedrag van de soort.
Ik heb wel eens het een en ander ervaren in de loop der jaren, maar nog nooit in deze omvang en/of met dergelijke kapitale baarzen.
Tijdens, maar ook tot ver na deze sessie zit je in een soort van adrenaline boost, in de auto terug, thuis en zelfs tijdens je slaap zit je nog vol met spanning en adrenaline, vandaar deze terugblik.
Uit het niets verschenen ze ineens, dikke zeebaarzen, en ongelofelijk talrijk, bij de eerste vissen denk je mijn dag kan niet meer stuk, niet wetende dat er nog velen gaan volgen, maar dat laatste gebeurde dus wel.


80% van de aanbeten waren onder de kant tot pak hem beet 10 a 12 meter, diverse malen zag ik een groepje grote baarzen het kunstaas volgen, man, man wat een prachtig schouwspel!!!
4 a 5 of meer baarzen volgen het kunstaas aan beiden zijden, of 1tje net onder het aas, over meters zie je ze wat heen en weer cirkelen rond de “aasvis”, net dolfijnen voor een boeg, vervolgens zie je er 1 uit de groep wat opzij gaan naar links of rechts en dan volgt de aanval door deze vis vanuit de zij, iedere keer zag ik hetzelfde ritueel, het lijkt erop dat ze de “aasvis” insluiten.
Af en toe ook zonder de aanval en vlak voor de kant zijn ze weg, alles gaat zo snel dat je niet ziet waar ze vandaan komen of naartoe gaan, ze zijn er gewoon ineens en ineens weer foetsie.
Als de aanbeet uitblijft, wat diverse malen gebeurde, ondanks de vele baarzen ga je wat anticiperen, ik dacht iets langzamer draaien zodat ze wel moeten toeslaan, dat doen ze dus niet, telkens bij vertragen zijn ze direct verdwenen.


De sleutel was snelheid, juist versnellen met de molen, op het moment dat je aanzet en sneller binnen draait wordt er zo goed als direct gereageerd en volgt de aanbeet, dit gaat zo snel dat je het niet kan waarnemen maar uiteraard wel voelt, ineens is er de dreun, ook na een gehaakte vis bleven de andere vissen gewoon mee zwemmen tot vlak voor de kant.
In den beginnen ben je voorzichtig met drillen, dat geeft de baars kans om z,n krachten te laten zien, na de zoveelste baars ga je steeds zwaarder drillen, slip enkele slagen dicht, hengel niet te hoog maar ongeveer 45 graden en gewoon “knallen”
Ik was echt verbaasd hoeveel kracht je met 12/00 Fireline kan uitoefenen, de baarzen werden hoog in het water gehaakt, als je direct “vol gas” geeft en de vis aan de oppervlakte weet te houden is het ongelofelijk hoe snel je een 70+er binnen kan drillen.
De hengel in kwestie was de Luxxe Saltage Reflex MH, een zeer strakke en snelle hengel, gelukkig maar, DE perfecte stok voor degelijke situaties, wat een droomstok, een hengel met heel veel “ruggengraat”, en geheel krom geeft hij geen centimeter ruimte om er van door te gaan, eenmaal aan de oppervlakte krijgt een baars geen grip op het water met z,n staart, de rest is druk erop blijven houden en klaar.


Baarzen gehaakt op diep water en of een vis die de ruimte krijgt om te duiken dat wordt een ander verhaal, ik zei al bij de eerste vissen ben je voorzichtig maar telkens ga je wat pittiger drillen, achteraf gewoon belachelijk hoe snel je een forse baars naar de kant kan dirigeren.
In het verleden, zeg maar de “goede tijd” kon je met enige regelmaat een voltreffer ervaren, zeker in het najaar, veelal duurt zoiets maar kort, daarna is het over met de pret, afgelopen dinsdag bleven de aanbeten in golven 2,5 a 3 uur doorgaan, ongekend, af en toe 10 minuten rustig en daar waren ze weer, op links, rechts, recht vooruit, het maakte niets uit overal zaten ze…………..
Opvallend was ook dat toen de stoming eenmaal wat minder werd de baarzen groter werden, juist de (nog) grotere exemplaren sloegen toen pas hun slag.
Na nog enige tijd namen de aanbeten wat af, ik ben ook maar gestopt, ik had nog wat andere verplichtingen, mogelijk kon ik er nog wel een paar foppen maar genoeg is genoeg, en wat kon ik hier nog aan toevoegen dacht ik. (27 baarzen)
Ik ben na deze waanzinnige sessie eerst een half uurtje gaan zitten om wat te drinken en eerst even de “gemoederen” wat laten zakken.

Een indrukwekende sessie die ik wel nooit meer zal vergeten, geen dag met een “gouden randje” neen, vanaf het eerste- tot het laatste moment een dag van “24 karaats goud”………