zondag 23 september 2012

Zeebaarsvisserij anno 2012, een kritische blik!


Natuurlijk probeer je als zeebaarsvisser ieder jaar weer met een positieve inslag te starten zo rond april, mei, helaas vergaat je de moed al vlot en begin je jezelf toch steeds sneller "achter je oren je oren te krabbelen"
Althans als je al een poosje meeloopt en de wetenschap bezit dat de zeebaarsvisserij van pak hem beet 10 a 15 jaar geleden tot een punt is gekomen waar je nou niet bepaald vrolijk van wordt, kortom, de laatste 5 jaar lopen de vangsten sterk terug, 2012 is in mijn ogen een dieptepunt.
Er is al veel over geschreven, en gediscussieerd natuurlijk, oorzaak, gevolg etc. maar het feit is daar, slechter dan ooit tevoren.


Sinds 25 jaar ben ik in Zeeland woonachtig en in die tijd waren forse scholen jagende zeebaars te zien, jaar in jaar uit, scholen van soms 100-den vissen, de visserij was even simpel dan doeltreffend.
Een handjevol lepels (Toby) en een paar witte twisters en je was in staat om overal met succes zeebaars te vangen, niets meer of minder, succes was zo goed als vanzelfsprekend.
Natuurlijk waren er zo af  en toe blanks, maar 9 van de 10 maal was het niet de vraag of je wat ging vangen neen, de vraag was hoeveel, hoe groot.


De vissers die in die tijd op zeebaars visten hier in de buurt waren op twee handen te tellen, destijds "bewapend" met het eerste model Stradic en een Diaflash EX, wat later opgevold door de eerste Twinpower, wat betreft de Diaflash EX, dit was voor lange tijd de beste hengel die je je maar kon wensen.



Op de dagen of beter momenten dat de baarzen echt "los" waren was het werkelijk ongekend, het maakte niets uit wat je aan de speld hing, kleur ...... destijds onzin, de aantallen baarzen waren zo fors, de voedselnijd zo groot, de aanbeet volgde toch wel, vaak na nog geen meter draaien.


Zo tegen augustus liep je de kans een "vreterij" te treffen waar je "kippenvel" van kreeg, zo af kwam het voor dat je over de dijk klom naar je stekkie, met één blik steeg de adrenaline je al tot een hoogtepunt bij het zien van forse kolken links en rechts, enfin één kolkende "heksenketel"
Uiteraard niet op alle dagen maar met regelmaat en vooral zo rond springtij kon je deze taferelen treffen. De laatste 6 a 7 jaar heb ik dit niet meer mogen meemaken, de scholen zijn geslonken of in veel gevallen totaal verdwenen.............


Met de komst van de "Japanse" pluggen c.q. hengels zijn de liefhebbers (zeebaarsvissers) enorm gestegen, deze zijn uiteraard niet de oorzaak van de terugloop, hier speelt de commerciële visserij wellicht de grootste rol, maar goed, de aantallen zeebaars zijn sterk geslonken, de (sport)visserij gestegen.
Baarzen in een kleinere school worden voorzichtiger, voedselnijd is niet of veel minder aan de orde, ze worden simpelweg selectiever en niet op de laatste plaats veel minder eenvoudig tot een aanbeet te verleiden.


Voor nu zijn we voorzien van alle soorten en kleuren Japanse etc. pluggen die je maar kan bedenken, ironisch genoeg wordt de visserij alleen maar minder en minder tot een punt waarvan ik denk, .............pffff waar gaat dit heen ????
Is er dan alleen maar "kommer en kwel" neen natuurlijk niet, er zijn zeer zeker positieve veranderingen, het het deels verdwijnen van de zeebaars zijn ook steeds meer de "kloppers" verdwenen, de figuren die puur vissen voor de euro,s ........ simpelweg omdat er niet veel meer valt "te halen"
De "nieuwe generatie" zeebaarsvissers beseft meer en meer dat het terugzetten van een mooie vis meer dan de moeite waard is, in mijn ogen een zeer positieve inslag !!


Uiteraard zal dit alleen niet een oplossing zijn, links en rechts wordt er beweerd dat die enkele vis die terug gaat onzinnig is, tja aan de andere kant van de "lijn" worden de baarzen door de commerciële vissers met tonnen weggevangen, tja da's waar.
Maar evengoed een kortzichtig uitgangspunt in mijn optiek, net zoiets als, iedereen doet het dus, laat ik het ook maar doen.
Het maakt wel degelijk uit, als wij als sportvisser ons "verstoppen" achter alle misstanden is het einde zoek, oké die ene vis die netjes terug gaat zal een druppel zijn op een hete plaat, maar veel belangrijker, het is wel een statement, een signaal, iets waar je trots op kan en mag zijn !!


We zullen het moeten doen met minder baarzen de komende jaren, maar wel met een aantal sportvissers die steeds meer het besef hebben dat het retourneren van een mooie vis geen onzin is, maar pure noodzaak, al is het alleen maar om om een juist signaal te geven, soms kunnen kleine verschillen grote gevolgen hebben, mogelijk zelfs het verschil voor de komende jaren..............ik droom van een Oosterschelde waar ooit weer eens forse scholen jagende zeebaars te zien zullen zijn, wie weet ..............